معصومه هلالی زاده درباره وضعیت ورزش همگانی اظهار کرد: مشکل بی‌تحرکی به عنوان چهارمین عامل ایجاد مرگ و میر در دنیا شناخته شده است و در کشور ما وضعیت از این هم بدتر است. ورزش مهم‌ترین ابزار پیشگیری از بیماری‌ها بویژه بیماری‌های مزمن است و می‌تواند به کاهش هزینه‌های درمان بسیار کمک کند.
وی افزود: ورزش همگانی در کشور ما وضعیت خوبی ندارد اما خوشبختانه نسبت به گذشته بهتر شده و استقبال از ورزش در بین مردم بیشتر شده است. با توجه به آمارهای رسمی حدود 21 درصد مردم ایران ورزش می‌کنند و فعالیت بدنی دارند. حتی در صورتی که این آمار کاملا صحت داشته باشد، با استانداردهای جهانی و کشورهای توسعه یافته همچنان فاصله زیادی داریم.
هلالی‌زاده درباره آمارهایی که درباره میزان ورزش مردم ارائه می‌شود توضیح داد: این آمارها را وزارت ورزش و فدراسیون ورزش‌های همگانی منتشر می‌کنند اما اینکه این‌ها چه مقدار صحت دارند، نمی‌توانم اظهار نظر دقیقی در این باره داشته باشم. با این حال گاهی اسم اساتید بزرگی به عنوان تهیه کنندگان این آمار دیده می‌شود.
متخصص فیزیولوژی ورزشی تصریح کرد: کارهایی مثل ایجاد باشگاه‌های تندرستی در سطح شهر و محلات، کارهای مثبت و خوبی است اما اینکه فقط بخواهیم به بالا بردن کمیت این باشگاه بپردازیم نتایج چندانی ندارد چون وقتی وارد این باشگاه‌ها می‌شویم می‌بینیم کیفی‌سازی نشده است.
او با اشاره به ایجاد امکانات ورزشی در پارک‌ها تاکید کرد: این امکاناتی که ایجاد شده خوب است اما به اعتقاد من باید یک مربی ورزشی هم در کنار این امکانات حضور داشته باشد تا بتواند روش صحیح تمرین کردن با این دستگاه‌ها را هم نشان دهد. گاهی افراد با حرکاتی که انجام می‌دهند به جای اینکه فعالیت ورزشی داشته باشند، به خودشان آسیب می‌زنند.
هلالی‌زاده با اشاره به اهمیت نقش زنان برای افزایش تحرک و ورزش در جامعه خاطرنشان کرد: به اعتقاد من محور توسعه ورزش همگانی خانواده است. اگر بتوانیم ورزش را در خانواده نهادینه کنیم، گام موفقی در همگانی کردن ورزش در سطح جامعه برداشته‌ایم. در خانواده هم مهم‌ترین نقش بر عهده مادر خانواده است. زمانی که مادر از بدو تولد فرزندش فعالیت بدنی داشته باشد، کودک از همان ابتدا با فرهنگ ورزش و سبک زندگی فعال پرورش پیدا می‌کند. همچنین به دنبال این مسئله، همسران خانم‌ها نیز به ورزش کردن تشویق می‌شوند.
وی همچنین درباره موانع ورزش زنان نیز تصریح کرد: یک سری محدودیت‌هایی در جامعه برای ورزش خانم‌ها وجود دارد که برای این کار موانعی ایجاد کرده که بخش عمده آن مربوط به باورهای قدیمی در بین خانم‌ها است که از فعالیت ورزشی پرهیز می‌کنند.