میزان تستوسترون کل در هر سال پس از 40 سالگی یک درصد کاهش مییابد اما تستوسترون قابل‌دسترس از لحاظ زیستی یعنی شکلی از تستوسترون که تاثیرات هورمون را ایجاد می‌کند، حدود 2 درصد در سال افت می‌کند.
با کنار هم گذاشتن این 2 پدیده، کاهش میزان تستوسترون و کاهش توانایی‌های مردان، کاملا قابل‌درک است که چرا درمان با تستوسترون تا این حد جذابیت دارد. البته باید بدانید که با وجود کاهش تدریجی و آهسته میزان این هورمون با افزایش سن، در اغلب مردان میزان تستوسترون در طول زندگی در دامنه طبیعی باقی می‌ماند. به علاوه گرچه میزان تستوسترون با افزایش سن مردان کاهش پیدا می‌کند، ثابت نشده که افت میزان این هورمون در مردان اثرات نامطلوب سالمندی ایجاد کند، یا درمان با تستوسترون این تغییرات را رفع خواهد کرد. در نهایت و مهم‌تر از همه اینکه بسیاری از پزشکان نگران هستند که درمان با تستوسترون ممکن است بی‌خطر نباشد.
بی‌خطر بودن درمان با تستوسترون در مردان در سنین بالا موضوعی مورد اختلاف است. احتمال تاثیر درمان با تستوسترون در بیماری‌های پروستات، چه بزرگی خوش‌خیم پروستات و چه سرطان پروستات، هنوز تایید نشده است. سایر عوارض جانبی درمان با تستوسترون شامل پلی‌سیتمی (افزایش بیش از حد شمار سلول‌های قرمز خون)، قطع تنفس حین خواب (که می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا به فشار خون بالا، حمله قلبی و سکته مغزی شود)، ژنیکوماستی (بزرگ شدن خوش‌خیم پستان در مردان)، آکنه و بیماری کبدی است.
منبع : salamat.ir
آیا واریکوسل باعث ناباروری می‌شود؟
دلایل سردمزاجی آقایان و درمان آن
زیاده خواهی امور جنسی چه تأثیری بر کانون خانواده دارد؟
محمد
ممنونم بابت مطالب مفید ......عالی