باور کنید انجام تمرینات آرامش‌بخش می‌تواند به تسکین دردها، بیماری‌ها و فراموشی کمک کند. بعد از کلاس یوگا و مدیتیشن و حتی بازی‌های فکری حس خوبی دارید؛ می‌دانید چرا؟ نه به این دلیل که با خودتان فکر کنید «خوبه بیخودی پولم رو دور نریختم و یه کاری باهاش کردم» بلکه حرکات کششی ذهن و جسم و سایر روش‌های آرام‌سازی ذهن همچون دارو، قدرت درمانگری دارند. براساس آمار سایت self.com به‌رغم شواهد موجود، هنوز 45 درصد از افراد در مورد فعالیت‌های آرام بخشی و استرس زدایی و تمرینات ذهنی (آن چه کلاً طب ذهن/ بدن خوانده می‌شود) شک دارند و 2 درصد هم آن را به کل، فاقد ارزش می‌دانند. بهتر است کمی بیشتر در این مورد مطالعه کنید؛ مطمئناً تغییر عقیده خواهید داد. به گفته دکتر هربرت بنسون، مدیر مرکز «موسسه ذهن- بدن- دارو» در ماساچوست ایالات متحده آمریکا و نویسنده کتاب تحول ریلکسیشن، دلایل علمی قانع‌کننده‌ای مبنی‌بر قدرت درمانگری ذهن در دست است.
استارت ضداسترس
براساس پژوهش‌های دکتر بنسون، تمرینات ذهن/ بدن مانند مدیتیشن، حرکات کششی ذهن و جسم، تای چی، انجام تنفس عمیق هدفمند و تصویر‌سازی، واکنش آرام شدن بدن را استارت می‌زنند و موجب سرکوب هورمون‌های استرس (کورتیزول و آدرنالین) می‌شوند. در نتیجه ضربان قلب آرام‌تر شده، فشار خون کاهش یافته و سیستم گوارشی آسوده می‌شود.
بی‌خطرترین راه تقویت ایمنی
شیوه‌های ضداسترس و تکنیک‌های ریلکسیشن باعث آزاد شدن اکسید نیتریک توسط سلول‌ها می‌شود، گازی که موجب گشادی عروق و فعالیت بیشتر سیستم ایمنی است. پژوهش‌ها حاکی از آن است که روش‌های ذهنی مانند دارو عمل کرده درحالی‌که عوارض جانبی دارو‌ها را به همراه ندارند.
ورزش مغزی
با بالا رفتن سن، مغز کوچک و کوچک تر می‌شود اما پژوهشگران ثابت کرده‌اند در افرادی که بازی‌های فکری انجام می‌دهند، جدول حل می‌کنند یا مدیتیشن انجام می‌دهند، قسمت کورتکس جلویی مغز و اینسولای پیشین سمت راست، (یعنی مناطقی که مربوط به دقت و پردازش حسی است) در آنها ضخیم‌تر است: این کار ورزشی برای مغز است که آن را پرورش می‌دهد.
وقتی ژنها هم شاد می‌شوند
شاید باورش کمی سخت باشد اما در مطالعه‌ای که روی 38 نفر انجام شد، از نیمی از آنها خواسته شد که تمرینات آرام‌سازی ذهن را به‌طور مرتب انجام دهند اما گروه دیگر این کارها را نکردند. در نهایت محققان به این مطلب دست پیدا کردند که ژن‌های مرتبط با بیماریهای استرس در این 2 گروه تظاهرات متفاوتی داشتند و در گروهی که تمرین را انجام داده بودند وضعیت بهتر به ژنتیک سلول‌ها هم راه یافته بود. «به‌نظر می‌آید این ژنها نه تنها استرس بلکه پیری زودرس و التهابات را نیز کنترل کردند. این ژنها به بدن دستور می‌دهند که استرس را کم کرده و فرآیند پیری را به تعویق اندازد.»