این حالت بسیار نادر است. مرد به هنگام نعوظ مشکلی ندارد، ولی درون مهبل نمیتواند به ارگاسم برسد. مثل سایر مشکلات مشابه، این حالت نیز به اضطراب، خودآگاهی و در نهایت به ناتوانی منتهی میشود.
علت این حالت معمولاً در گذشته مرد و به خصوص در حوادث تأثیرگذار ریشه دارد و
غالباً در برابر زمینه پرورش جنسی محدود به وجود میآید. نتیجه، پیدایش بازخوردی روانی است که مرد، زن را دافع یا
آلوده کننده و یا تهدید کننده میپندارد. امّا انزال زودرس چیست. انزال زودرس در
جوانان، نه تنها به علت ضعف نیست، بلکه شدت هیجانات و
التهابات جنسی از عوامل اصلی آن به شمار میرود. انزال زودرس نزد پیران، دلیل بر
ضعف قوای جسمی و قوای تناسلی آنان است و باید به تقویت جسم و
روحیه آنان پرداخت.
1-
حساسیت بیش از اندازۀ آلت: حساسیت غیرطبیعی آلت و حشفه،
مخصوصاً محل چسبیدن کلاهک به اطراف حشفه، یکی از علل مهم زود تحریکپذیری بودن و
انزال زودرس به شمار میرود. به همین دلیل عمل ختنه در درمان انزال زودرس به نحو
قاطعی مؤثر است.
2-
حساسیت بیش از اندازۀ پیشابراه خلفی: کلیۀ عفونتهای متمرکز
در قسمتهای مجرای ادرار، سبب تحریکپذیری و انزال زودرس میشود.
3-
عوامل روانی (ترس، اضطراب و هیجانات
روحی): مراکز انزالی را زیر فرمان شدید خود قراد داده با سرعتی غیرقابل وصف سبب
انزال میشود.
برای آنکه عمل آمیزش موفقیتآمیز باشد و زمان ارگاسم زن با حالت انزال مرد
منطبق شود و از انزال پیشرس جلوگیری شود، باید سه مسئلۀ مهم زیر را همیشه مد نظر
داشت.
الف- آماده کردن زن برای انجام اعمال آمیزشی.
ب- جلوگیری از تحریکات بیش از اندازۀ مرد. تحریک پذیری نقاط حساس اندام مرد به
حشفه و کلاهک اطراف آن محدود میشود، که یا شخصاً به وسیلۀ خودش و یا به وسیلۀ
همسرش تحریک خواهد شد، اما در صورت وجود انزال زودرس، زنان باید از تحریک همسران
خویش خودداری کنند و نوازشهای لازم برای هوشیاری و آمادگی شوهر را به مناطق
کمترحساس محدود کنند، و از دستکاری اندام آمیزشی او صرفنظر کنند. اگر به تحریک
مستقیم اندام آمیزشی نیازی بود، به تحریک جسم آلت و
بیضه اکتفا کنند، زیرا حساسیت حشفه و کلاهک اطراف آن به قدری است که عملاً عاقبت
کار را وخیم میکند، و به پایان رسیدن
ماجرا را تسریع میکند.
پ-شوهر نیز برعکس باید حساسترین مناطق تحریکی زن را نوازش کند، تا با کوتاه
کردن دوران برانگیختگی، هر دو با یکدیگر هنگام و همراه شوند.