بیماری رینود یک اختلال اولیه دستگاه گردش خون است که جریان خون انگشتان دست و گاهی انگشتان پا را درگیر میکند. در واقع این بیماری به عنوان یک اختلال دستگاه گردش خون مطرح میشود که به عنوان عارضه‌ای از سایر بیماری‌ها بروز میکند و و در هر دو جنس دیده میشود ولی در خانم‌های سنین 20تا40 سال شایعتر است
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های خون، رادیوگرافی دستها و پاها و آزمون مواجهه با سرما (قرار دادن دستها در آب با دمای 15-10 درجه سانتیگراد) باشد. راهکارهای درمانی رینود ترک استعمال دخانیات، پرهیز از قرار گرفتن در سرما، استفاده از دستکش و کفش‌های مناسب و جوراب‌های پشمی در زمستان، دوری از موقعیت‌های استرس‌زا و گاهی جراحی روی اعصاب سمپاتیک عضو درگیر در موارد شدید است. البته گاهی به تجویز پزشک مصرف داروهای گشادکننده عروق به‌منظور باز کردن شریان‌های کوچک و بهبود خونرسانی آنها و داروهای آرامبخش به‌منظور کاهش استرس ضروری است.
- از استعمال دخانیات پرهیز کنید چرا که تنباکو زمینه بروز رینود را فراهم میکند. د واقع این بیماری در بین افراد غیرسیگاری نادر است.
- اگر سیگار میکشید در فصل زمستان استفاده از شال، دستکش، جوراب، کلاه و چکمه را فراموش نکنید.
انقباض شریان‌های تأمین‌کننده خونرسانی انگشتان دست و پا در اثر حساسیت بیش از حد به سرما علت بروز بیماری رینود است. این حساسیت ممکن است ناشی از عملکرد ضعیف دستگاه خودایمنی باشد. البته استرس، استعمال دخانیات، آب و هوای سرد و مرطوب، مشاغلی که با وسایل سنگین دارای ارتعاش شدید مثل اره برقی یا مته بادی در ارتباطند، اسکلرودرمی، لوپوس اریتماتو یا سایر اختلالات بافت همبند، بیماری برگر، بیماری قلب ناشی از بیماری ریوی، مصرف برخی دارها از قبیل ترکیبات ارگوت، داروهای ضدپرفشاری خون، مسدودکننده‌های گیرنده آلفا و بتا آدرنرژیک و مسدودکننده‌های کانال کلسیم از جمله عوامل تشدید کننده بیماری محسوب میشوند.
علایم مراحل اولیه:
بیشتر افراد خود را به خوبی با رینود وفق داده و در صورت عدم بروز عوارض، طول عمر طبیعی خواهند داشت. در نیمی از افراد مبتلا هم بیماری پس از چند سال بهبود یافته و یا به‌کلی برطرف میشود؛ هر چند که عوارضی مثل ضعف و کرختی دایمی انگشتان دست و پا و قانقاریا و قطع انگشتان (تنها در موارد خیلی شدید بیماری) را به همراه داشته باشد.