یک خنده یا پرخاش تأثیرش بر انسان از شنیدن یک جوک یا کلمات خشونت آمیز بیشتر است و وقتی صدای توأم با احساس و عاطفه را می‌شنویم بیشتر به آن توجه می‌کنیم تا ببینیم آیا فرد احساسات خود را با آن درآمیخته است یا نه. ما اغلب احساسات را سریع‌تر از واژه‌ها تفسیر می‌کنیم، در واقع در یک‌دهمِ ثانیه.
تحقیقات قبلی نشان داده در شرایطی که خود احساسات انسان، فردی و درونی هستند، الگوهای مشترک فعالیت در مغز آنها را قادر می‌سازد تا به کُد استانداردی تبدیل شوند. دانشمندان دانشگاه مکگیل در کانادا دوست دارند این مسئله را بدانند که آیا مغز واکنش متفاوتی را در پاسخ به صداها بر خلاف کلمات ثبت می‌کند یا نه. صداهایی که احساسات را انتقال می‌دهند شامل صدای خندیدن، پرخاش کردن و گریستن است.
در این رابطه این تیم تحقیقاتی سه احساس اصلی را انتخاب کرد: خشم، غم و شادی. آنها ترکیبی از صداهایی که این احساسات را انعکاس می‌داد برای ۲۴ شرکت کننده پخش کردند، در شرایطی که به طور همزمان عباراتی هم پخش می‌شد که حاوی هیچ حسی نبود. به طور همزمان، محققان از شرکت کنندگان نوار مغزی گرفتند تا ببینند که میزان واکنش به علائم و نشانه‌ها در آنها چقدر است. در حالی که شرکت کنندگان به عباراتی که با احساسات مختلفی پخش می‌شد گوش می‌دادند، سعی کردند تا این مسئله را شناسایی کنند که کدام احساس ابراز شده است.
در انتها محققان دریافتند که صداهای توأم با شادی و خوشحالی نسبت به صداهای سرشار از خشم و غم، سریع‌تر دریافت و پذیرفته می‌شد. میزان فعالیت مغز هم بعد از تماس با صداهای توأم با خشم یا غم طولانی‌تر شد و این نشان می‌دهد که مغز توجه و تمرکز بیشتری بر سیگنال‌های مربوط به حس خشم بدون توجه به محتوای صحبت دارد. در واقع، افرادی که احساس تشویش داشتند، واکنش شدیدتر و سریع‌تری به صداهای احساسی از خود نشان دادند.
منبع: medicaldaily

آیا دلیل خاصی برای بی‌احساسی وجود دارد؟