در بعضی کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است روند تکلم نرمال پیش رود اما پس از آن پیشرفت تکلمی متوقف می‌شود و به‌دنبال آن پسرفت تکلمی دارد. با افزایش سن، به‌ویژه برای کودکانی که تکلم دارند، رفته‌رفته تولید کلام در آنها کمتر می‌شود و ممکن است کمتر حرف بزنند، استفاده صحیح از فعل و فاعل و ضمایر ندارند و سعی می‌کنند از کمترین کلمات برای رساندن مفهوم استفاده کنند؛ یعنی جمله‌ای بدون فعل، فاعل و ضمیر دارند. به‌علاوه ارتباط، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی در این کودکان به‌طور مشخص آسیب دیده است، به‌طوری که از انجام بازی‌های تخیلی و تعامل با دیگران ناتوان هستند
چرا کودک‌مان به اوتیسم مبتلا شده است؟
درباره علت ابتلا به بیماری اوتیسم نظرات متفاوتی ارائه شده که هیچ‌کدام از آنها قطعیت ندارد و نمی‌توان گفت علت اصلی این اختلال هستند. یکی از دلایلی که در این زمینه مطرح می‌شود که یکی از مهم‌ترین دلایل هم هست، دلایل ژنتیکی است. اما نه به این معنا که کودک، ابتلا به اوتیسم را از خانواده مادری یا پدری به ارث ببرد، بلکه بیشتر این نظر مطرح است که ژن‌های ویژه‌ای روی کروموزم‌های 5، 13 و 18 درگیر هستند و منجر به بروز اوتیسم می‌شوند .به‌علاوه تئوری‌های قدیمی درباره علت اوتیسم به نقش پروتئین‌های موجود در مواد لبنی و غلات از‌جمله پروتئین، کازئین و گلوتن نیز وجود دارد. در این تئوری مطرح شده که مصرف پروتئین‌های کازئین و گلوتن ممکن است منجر به بروز اوتیسم شود، براساس آن برای کودکان مبتلا به اوتیسم در حقیقت رژیم‌های عاری از کازئین و گلوتن توصیه کرده‌اند که در حال حاضر این تئوری‌ها به‌طور یقین و قطعی اثبات نشده است و ما هم در بسیاری از موارد چنین رژیمی را برای کودکانی که در حال رشد هستند، توصیه نمی‌کنیم.
آیا اوتیسم درمان دارد؟
دکتر آبیار درباره درمان اوتیسم معتقد است: مسلما تشخیص به‌موقع و اقدام مفید در جهت درمان می‌تواند بسیار راهگشا باشد. این بیماری تا حد زیادی به ژن‌های یک فرد بر‌می‌گردد و هنوز هیچ درمان قطعی وجود ندارد که بتواند ژنتیک فرد را اصلاح کند، بنابراین مسلما فردی که به اوتیسم مبتلاست، نمی‌تواند از تمام ویژگی‌های افراد دیگر به‌طور کامل برخوردار باشد. اما اگر تشخیص، درمان و اقدامات حمایتی به‌موقع انجام شود، می‌توان تاحدود زیادی فرد مبتلا را به یک زندگی نسبتا طبیعی سوق داد. مسلما خانواده‌ها در این میان نقش بسیار پررنگی دارند به‌طوری‌که باید واقع‌بین بوده و از فرزند مبتلا به اوتیسم در حد توانش، توقع داشته باشند. همان‌طور که نمی‌توانید یک فرد چپ دست را به اجبار راست دست کنید، یک فرد مبتلا به اوتیسم را هم نمی‌توان با فشار، استرس و… به شکل یک فرد کاملا نرمال در‌آورد. منظور از درمان اوتیسم، حمایت‌ها و آموزش‌هایی است که کمک می‌کند یک فرد مبتلا به اوتیسم، در همین شرایط و با همین ویژگی‌ها زندگی نسبتا طبیعی داشته باشد. درمان‌های بیولوژیک (بایوفیدبک) و روانشناختی دو دسته از درمان‌های مهم برای مبتلایان به اوتیسم هستند. با استفاده از این روش‌ها می‌توان به کودک آموزش داد که رفتارهای ناسازگار خود را کنترل کرده و به‌جای آن رفتاری مناسب را جایگزین کند. اگر حمایت‌های اجتماعی و خانوادگی مناسبی انجام شود، درمان‌ها تا حد زیادی مفید خواهند بود.
قسمت دوم این مقاله را از اینجا بخوانید
منبع: مجله ی سیب سبز