وزن سالم باعث ایجاد فشار کمتر بروی مفاصل زانو می‌شود

کسانی که دارای وزن بیش از حد هستند فشاری مضاعف به زانوهای خود وارد می‌کنند. طبق تحقیقات صورت گرفته اگر شخصی دچار درد زانو می‌باشد می‌تواند با کم کردن وزن و نزدیک کردن وزن خود به حالت ایده ال می‌تواند درد زانو را به بسیار کم کند. حتی کم کردن وزن می‌تواند سرعت تحلیل رفتن غضروف را به حداقل برساند. پزشکان بسیار تاکید می‌کنند که اگر درد زانو دارید می‌توانید با کاهش وزن درد آن را کاهش دهید.

پوشیدن کفشی مناسب و راحت را فراموش نکنید

تعداد قابل توجهی از مطالعات نشان می‌دهد که اگر آرتروز زانو دارید انتخاب کفش مناسب بسیار به شما کمک می‌کند. یک مطالعه در رابطه با آرتروز و روماتولوژی نشان می‌دهد که کفش‌های تخت و انعطاف پذیر میتوانند حرکت و انعطاف پذیری کفش میتواند فشار وارد شده به زانو را کاهش دهد.

استفاده از وسایل کمک حرکتی

استفاده از انواع خاصی از کفی و زانو بند در موارد خاص، بویژه در بیماران با بدشکلی زانو (زانوی پرانتزی یا ضربدری) و کسانی که از ناپایداری مفصل زانو رنج می برند، می تواند در تخفیف علائم، کمک کننده باشد. البته توصیه می شود این وسایل حتما پس از معاینه و مشورت پزشک تهیه شود تا از هزینه اضافی در بیمارانی که سودی از وسایل نخواهند برد و توزیع فشار نامناسب در موارد کاربرد اشتباه اجتناب شود.

وسایل کمکی مانند عصا می توانند فشار وارده به مفصل زانو را تا 25 درصد کاهش دهند. این وسایل کمکی می توانند با کاهش درد، امکان پیاده روی برای بیمار فراهم و از بی تحرکی و عوارض ناشی از آن جلوگیری کنند و کیفیت زندگی را افزایش دهند. البته اندازه نامناسب یا اشتباه عصا هنگام استفاده می تواند فشار وارد بر سایر مفاصل مانند مفصل ران یا مفاصل دست را افزایش دهد. طول مناسب عصا از کف زمین تا تروکانتر بزرگ استخوان ران (تقریبا محل درز جیب) و آرنج هم باید حین گرفتن عصا تا 20 درجه خم باشد. بهتر است عصا در سمت پای سالم نگه داشته شود، یعنی در فردی با آرتروز زانوی سمت راست، عصا سمت چپ قرار گرفته و اگر می خواهد جسم سنگینی حمل کند (مثلا کیسه خرید)، آن را در سمت راست حمل کند.

همچنین درمان های فیزیوتراپی مانند گرما یا سرما درمانی موضعی و الکتروتراپی (TENS) می توانند به عنوان درمان های کمکی هنگام بروز علائم موثر باشد. در نهایت وقتی بیمار به هیچ یک از درمان های غیردارویی پاسخ مناسبی نمی دهد، استفاده از درمان های دارویی زیر نظر پزشک متخصص آغاز می شود.

داروی غضروف ساز برای ارتروز زانو

در داروخانه ها شما محصولات متعددی را می‌بینید که تحت عنوان غضروف ساز برای درمان ساییدگی و آرتروز زانو ارایه می شود. داروهای مانند پیازکلیدین و یا آوکلیدین به دلیل ترکیبات آوکادا و سویا در یک دوره کوتاه و با دوز کافی به شما توصیه می‌شود.

داروهای مکمل یا داروهای دیگر عبارت است از:

گلوکزامین و کندرویتین پیشرفت آرتروز را آهسته می‌کند و علائم را تسکین می‌دهد. گلوکزامین و کندرویتین هر دو در بدن تولید می‌شود و از جمله موادی هستند که داخل و اطراف سلول‌های غضروف وجود دارند. توانایی غضروف برای ترمیم و بازسازی محدود است. مکمل‌های گلوکزامین به ترمیم آهسته سلولی و تولید غضروف کمک می‌کند. کندرویتین احتباس آب و خاصیت ارتجاعی غضروف را بهبود می‌دهد و مانع تجزیه و از بین رفتن غضروف توسط آنزیم‌ها می‌شود. گلوکزامین و کندرویتین التهاب را نیز کاهش می‌دهند.

اسیدهای چرب امگا3: امگا 3 دارای ویژگی‌های ضدالتهابی است و میزان آنزیم‌های عامل تجزیه غضروف را کاهش می‌دهد. روغن ماهی یا روغن بذر کتان از منابع غنی امگا 3 محسوب می‌شود.

متیل سولفونیل متان (MSM):این دارو از ترکیبات آلی سولفور موجود در اکثر خوراکی‌های تازه، مانند میوه، سبزی، غلات، شیر و فراورده‌های حیوانی، تهیه می‌شود. سولفور برای تسکیل بافت پیوندی لازم است و در تمام سلول‌های بدن وجود دارد. MSM  درد و التهاب ناشی از آرتروز زانو را کاهش می‌دهد و تاکنون هیچ گونه عوارض جانبی برای آن گزارش نشده است. گاهی اوقات گلوکزامین، کندرویتین و MSM در یک مکمل عرضه می‌شود.

قرص ارتروز زانو چیست ؟  در واقع اکثر قرص هایی که تحت عنوان قرص ارتروز زانو شناخته می شوند همین انواع مکمل های گلوکوزامین می باشند . البته در تجربه شخصی اینجانب قرص کاریژن فورت و کارتیجن مکس رضایتمندی خوبی در بیناران ایجاد می کند .

ژل‌های زانو

ژل هیالورونیک اسید از قدیم هم با عناوینی مانند تاج خروس و… در بازار ژل های زانو بود. اما اکنون با پیشرفت علم پزشکی و  دارویی ژل های بسیار قوی و خوبی مانند هیالوبریکس و آرترومک و لوبراویکس به کمک بیماران شتافته و هم کیفیت اثر بهتر از نظر ماندگاری دارد و هم جز اثر مکانیکیال ژل، اثرات درمانی هم پیدا کرده اند. یک درمان رایج و معجزه آسا برای بیماران مبتلا به آرتروز زانو ترکیب ژل و اوزون می باشد که بسیاری از بیماران از آن راضی هستند.

چگونه با وجود بیماری آرتروز فعال بمانیم؟

آیا آرتروز درمان قطعی دارد؟!