روز جهانی جهانگردی
روز جهانی جهانگردی در تقویم در تاریخ پنج مهر ثبت شده است،روز جهانی گردشگری توسط سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد به مدت 127 سال است که جشن کرفته میشود یعنی از سال 1980 تا کنون.
اما جهانگرد یا گردشگر به چه کسی گفته میشود؟
در تعریف کلمه جهانگرد می توان آن را از دید سازمان ملل بررسی نمود.از دید سازمان ملل، جهانگرد یا گردشگر کسی است که کشوری غیر از کشور محل اقامت خود را مورد بازدید قرار دهد، مشروط بر اینکه، این بازدید به منظور احراز هیچگونه شغل و کسبی نباشد و حداقل 24 ساعت و حداکثر سه ماه در کشور میزبان توقف نماید.
اساسنامه این روز در تاریخ ۲۷ سپتامبر سال ۱۹۷۰ به تصویب سازمان جهانی گردشگری رسید. انتخاب و تصویب این روز نقطه عطفی در گردشگری جهانی محسوب میشود. هدف از گرامی داشت چنین روزی، بالا بردن سطح آگاهی در مورد نقش گردشگری در جامعه جهانی و نشان دادن چگونگی تاثیر گردشگری بر ارزش‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در سراسر جهان است.
تاریخچه جهانگردی:
تاریخچه ی جهانگردی را، میتوان به گذشته های دور نسبت داد. چنانکه در دوران پیش از اسلام، برخی از یونانیان و رومیان به ایران سفر میکردند. پاره ای از آنان چون “هردوت” و “گزنفون” سفرنامه هائی با موضوع دیدار از ایران نوشته اند. در دوران بعد از اسلام نیز، نخستین کسی که از مغرب زمین به ایران سفر کرد و سفرنامه هائی در این باره نوشت “بنیامین تودلای” اسپانیائی بود که در سال 1159م. به کشورهای مختلف از جمله ایران سفر کرده است.
در گذشته های دور، مردانی که شهامت و جسارت رویاروئی با مشکلات را به جان می خریدند و مدت های مدیدی در بیابان ها و صحراها و از میان راه های پرخطر رد میشدند تا به شهر و دیاری برسند، سیاح می نامیدند؛ نظیر ابن بطوطه، ناصر خسرو، مارکوپولو.
سازمان جهانی گردشگری :
سازمان جهانی گردشگری به اختصار (UNWTO) مستقر در شهر مادرید اسپانیا، یکی از نمایندگی‌های سازمان ملل است که وظیفه هدایت صنعت گردشگری را دارد. سازمان جهانی گردشگری به عنوان محل گفتگوی کشورها درباره سیاست‌ها و تجارب عملی آنها درباره دانش گردشگری است. این سازمان نقش مرکزی و مهمی در ترفیع وضعیت تعهد و توانایی‌های موجود کشورهای در حال توسعه در زمینه گردشگری دارد.
در قرن نوزدهم اصطلاح جهانگرد یا توریست [Tourist] جایگزین سیاح شد. در آن زمان اشراف زادگان فرانسوی، برای تکمیل تحصیلات و کسب تجربه های لازم زندگی مسافرت می کردند. این جوانان، در آن زمان توریست نامیده می شدند. بعدها این اصطلاح برای کسانی به کار رفت که برای سرگرمی، وقت گذرانی و گردش، به فرانسه سفر میکردند. این اصطلاح، با گذشت زمان به مسافرت خارج از فرانسه نیز تعمیم داده شد و به همه ی افرادی که به خارج از کشور محل اقامت خود مسافرت می کردند، توریست گفته شد.
اطلاعات تاریخی، نشان می دهد که مسافرت برای استراحت و تفریح، از اوایل قرن شانزدهم میلادی شروع شده و نمی توان انگیزه ی اصلی سیاحان معروفی چون: ابن بطوطه، واسکودوگوما، کریستف کلمب و مارکوپولو و مانند اینها را، تفریح و استراحت دانست. اینان، سیاحانی حرفه ای بودند که برای کشف سرزمین های جدید، تجارت، ماجراجوئی، شناخت اقوام و ملت های دیگر و یا زیارت، گام در سفرهای چندین ساله می گذاشتند.